- Po pierwsze - powiedziałem - wiem co widziałem. To była Kicze.
- Miała oczy? - spytał Merlin
- Nie miała źrenic. Po drugie - kochałem Owero. Nie zginął przeze mnie. Nie zabiłem go. Po trzecie, skoro Syriusz jest pod wpływem klątwy ściągnij ją z niego.
- Ale to duch rzucił tą klątwę! Duch, który nawiedza Mononoke!
- Mononoke nie nawiedza duch...
- Skąd wiesz, Kazanie?!
- Sądzę, że powiedziałaby mi o tym. Nie wygląda na nawiedzoną.
- Jest szamanką! Szamani mają swoje sekrety!
- Wyjaw mi w takim razie swoje! - krzyknąłem.
Merlin zmieszał się.
- Skoro mi ich nie wyjawisz, słuchaj uważnie. Gdyby chciał zabić szczeniaki - zrobiłby to z Vikingiem dawno; w tedy gdy go uratował. Po czwarte; mój ojciec jest daleko na północy! Jest stary i ociężały; nie myśli nawet o wyruszeniu tu za mną. Po piąte - Biały Kieł, który był moim synem ponoć umarł. Martwi nie snują już swoich skończonych opowieści, czyli nie powstają z martwych.
<Merlin?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz